Page 123 - Ekologia prokreacji 2021
P. 123

122   EK OL OGIA   PR OKRE A C JI .   V ADEME CUM

                  ma jeden z wyższych wskaźników rozpowszechniania się HIV. Podsu-
                  mowując wnioski wynikające z oceny sytuacji we wspomnianych kra-
                  jach podkreśla, że nie ma do tej pory żadnego kraju na świecie,
                  w którym udało się odwrócić trend rozpowszechniania epidemii HIV
                  wyłącznie za pomocą promocji prezerwatyw. Tłumacząc przyczyny ta-
                  kiego stanu rzeczy wskazuje, że niekonsekwentne lub nieprawidłowe
                  stosowanie prezerwatyw oraz prezentowanie przygodnych relacji sek-
                  sualnych z zastosowaniem prezerwatywy jako powszechnie akcepto-
                  wanych, może prowadzić do wzrostu ryzykownych zachowań
                  seksualnych. Przywołuje opinię innego badacza, C. P. Hudsona, który
                  stwierdził, że: „Edukatorzy zdrowotni, zamiast poświęcać uwagę bez-
                  piecznym formom seksu, mogliby skupiać ją na bezpiecznych typach
                  relacji. Jednakże większość rządów krajów Zachodu uznaje takie po-
                  dejście za politycznie nie do zaakceptowania i kontynuuje promocję
                  idei, że każdego charakteryzuje równe ryzyko”(Hudson C. P., Concur-
                  rent partnership could cause AIDS epidemics, Int J STD AIDS, 1993;
                  4: 249–253). Komentując tę opinię T. Stammers stwierdza, że bezpiecz-
                  ny seks polega w większym stopniu na odpowiednim wyborze partne-
                  ra seksualnego niż na stosowaniu prezerwatyw. Odnosząc się do
                  sytuacji w Ugandzie pisze: „Trzy artykuły opublikowane w 2004 r. w Bri-

                  tish Medical Journal, w których podkreślano rolę ograniczenia liczby
                  partnerów w prewencji HIV, ponownie zwróciły uwagę opinii na zna-
                  czenie wierności seksualnej. Wdrożona w Ugandzie polityka promująca
                  wierne, monogamiczne związki (»zero grazing«), przyniosła znaczące
                  rezultaty. Odsetek mężczyzn współżyjących z co najmniej jedną przy-
                  godną partnerką w roku poprzedzającym badanie spadł z 35%
                  w 1989 roku do 15% w 1995 roku, zaś wśród kobiet zanotowano spa-
                  dek odpowiednio z 16% do 6%. W swojej publikacji Shelton i współau-
                  torzy stwierdzają, że chociaż nie można dowieść bezpośredniego
                  związku pomiędzy kampanią «zero grazing» a jednoczesnym spadkiem
                  występowania HIV, «wydaje się prawdopodobne, że miała ona decy-
                  dujący wpływ na sukces odniesiony w Ugandzie». Zmniejszenie liczby
                  partnerów zanotowano również wszędzie tam na świecie, gdzie nastą-
                  piła skuteczna redukcja występowania HIV”.



                  (T. Stammers, As easy as ABC? Primary prevention of sexually transmitted infections,
                  w: „Postgraduate Medicine Journal”, Vol. 81, 2005, s. 273–275)
   118   119   120   121   122   123   124   125   126   127   128