Page 84 - Ekologia prokreacji 2021

4 . EK OL OGIA PŁODNOŚ CI 83
je wśród 108 par doświadczających trudności w zajściu w ciążę,
wśród których 18% kobiet miało 2 lub więcej poronień o niewyja-
śnionej przyczynie. Średni wiek kobiet w badaniu wynosił 35,4 lat.
Pary starały się bezskutecznie o dziecko średnio przez 3,2 lata. Ko-
biety przeszkolono w zakresie modelu Creighton i poproszono o wy-
pełnianie kart obserwacji. W zależności od stwierdzonej
nieprawidłowości, podawano im leki wspomagające wydzielanie
śluzu albo prawidłowy przebieg fazy lutealnej, lub suplementowano
prog es teron i gonadotropinę kosmówkową. Jeśli istniała taka po-
trzeba, podawano pacjentkom klomifen w celu uzyskania owulacji.
W razie potrzeby przeprowadzano zabiegi laparoskopowe. Diagno-
zowano i leczono również niepłodność męską. Przed zgłoszeniem
się do programu naprotechnologii 43% par miało zdiagnozowaną
niepłodność niewyjaśnionego pochodzenia – po przejściu tego pro-
gramu tę diagnozę utrzymano w odniesieniu do 1% par. Podobnie

z poronieniami o niewyjaśnionej etiologii – przed przystąpieniem do
programu naprotechnologii taką diagnozę usłyszało 31% par, po sko-
rzystaniu z naprotechnologii – 2%. W ciągu 24 miesięcy 51 par po-
częło dziecko: 12 – wyłącznie wskutek zastosowania się do instrukcji
modelu Creighton, 35 wskutek stosowania modelu Creighton oraz
interwencji medycznej, 4 pary wymagały dodatkowo interwencji
chirurgicznej. Kanadyjscy badacze stwierdzają: „Niepłodne pary co-
raz częściej kierowane są do lekarzy specjalizujących się w tej pro-
blematyce jedynie po pobieżnym wywiadzie ustnym, o ile został on
w ogóle przeprowadzony. Wydaje się, że coraz mniej uwagi poświę-
ca się nieprawidłowościom hormonalnym czy strukturalnym, z któ-
rymi można by sobie poradzić bez sięgania po bardziej złożone
i kosztowne metody leczenia, jak np. techniki wspomaganego roz-
rodu bądź zapłodnienie in vitro, niosące ze sobą dodatkowe koszty
i stwarzające dodatkowe zagrożenia dla matki i jej dzieci”.

(E. Tham, K. Schliep, J. Stanford, Natural procreative technology for infertility and

recurrent miscarriage, w: „Canadian Family Physician”, Vol. 58, 2012, s. e267–274)

Dr T. Hilgers, współtwórca modelu Creighton, przybliża w artykule
przeglądowym, opublikowanym w 2011 roku, badania naukowe na
temat efektywności tego modelu oraz naprotechnologii. Stwierdza,
że jeśli chodzi o pacjentki cierpiące na endometriozę i zespół poli-
cystycznych jajników, to wskaźnik ciąż uzyskanych dzięki tej