Page 140 - Ekologia prokreacji 2021

7 . EDUKA C J A S EK S U ALNA I JEJ SK UTE CZNOŚĆ 139

Potrzeba prowadzenia edukacji seksualnej w szkołach wydaje się
w czasach współczesnych oczywista. Przedmiotem sporu pozostaje
jedynie wybór właściwego jej rodzaju. Opierając się na doświadcze-
niach z wielu krajów i badaniach naukowych, można wyodrębnić
trzy główne rodzaje wychowania seksualnego:

A. Wychowanie do abstynencji seksualnej (ang. chastity educa-
tion, abstinence-only education)

B. Biologiczną edukację seksualną (ang. biological sex education)

C. Złożoną edukację seksualną, zawierającą oba po wyższe po-

dejścia (ang. comprehensive sex education).
(American Academy of Pediatrics, Condom use by adolescents, „Pediatrics”,
Vol. 107, nr 6, June 2001, s. 1463–1469)

Podstawa programu wymienionego w punkcie A opiera się na prze-
konaniu, że najskuteczniejszym sposobem unikania ciąż nastolatek
i chorób wenerycznych jest wychowywanie nastolatków do wstrze-
mięźliwości seksualnej (polski model Wychowania do życia w rodzi-
nie w dużym stopniu zawiera elementy tego podejścia, podkreślając
znaczenie takich wartości, jak np. rodzina, małżeństwo, wierność).
Wymieniona w punkcie B biologiczna seksedukacja opiera się
na przekazie informacji dotyczących ludzkiej prokreacji, rozwoju
płciowego, zapobiegania wykorzystywaniu seksualnemu, kontroli
urodzeń, aborcji i jej dostępności, metod zapobiegania ciąży, środ-
ków antykoncepcyjnych oraz ułatwianiu ich dostępności dla mło-
dzieży, lecz nie promuje zasad moralnych czy formacji duchowej
(elementy tego podejścia realizowane są np. w Wielkiej Brytanii
i w Szwecji). Edukację seksualną (rozumianą jako typ B lub C) zaczę-
to powszechnie wprowadzać w Stanach Zjednoczonych i w Europie
Zachodniej z końcem lat 1960. i na początku lat 1970. W Stanach
Zjednoczonych w latach 1990., w czasie kadencji republikańskich
prezydentów, podejście do edukacji seksualnej zaczęło się zmieniać.
Na mocy reformy wprowadzonej w USA w 1996 roku (Welfare Re-
form) przeznaczono 250 mln dolarów z funduszy federalnych na
edukację seksualną typu abstynenckiego, której głównym celem
jest ukazanie korzyści społecznych, psychologicznych oraz zdro-
wotnych wynikających z abstynencji od stosunków seksualnych.